(ไม่ใช่เขียนยามว่าง แต่เขียนยามอยากเขียน)
เฟิง เยวี่ย อู๋ กู่ จิน
ฉิง ฮว๋าย จื้อ เฉี่ยน เซิน
จันทรา ตะวัน ลมฟ้า ภูเขาและสายน้ำธรรมชาติเหล่านี้ล้วนเป็นเช่นเดิมมาตลอด
แต่ใจเราอารมณ์เราต่างหากที่ไปสัมผัสกระทบแล้วเกิดความรู้สึกกับมันเข้า
ภาพที่คนสมัยก่อนได้เห็นท้องฟ้า ได้เห็นปุยเมฆนั้นก็เป็นภาพเดียวกับที่เราทั้งหลายเห็นตอนนี้ ด้วยเป็นเพราะโลกใบเดียวกันนั้นเองคนในอนาคตก็จะได้เห็นภาพบรรยากาศธรรมชาติที่คล้ายคลึงกันเช่นนี้แต่ว่าอารมณ์อาทรนั้นตื้นลึกอ่อนเข้มต่างกันท่ามกลางบรรยากาศเดียวกัน บางคนมองแล้วรู้สึกอิ่มเอมเป็นสุข บางคนมองแล้วเป็นทุกหมองเศร้า
ทั้งหลายล้วนขึ้นอยู่กับมุมมองของตัวเองตามสภาพจิตใจในคำอธิบายอย่างตรรกศาสตร์แล้ว “เวลา” คือปฎิกิริยาตอบสนองสัมพัทธ์ในคำอธิบายแบบพุทธศาสตร์ เวลา คือ ทัศนคติที่สื่อสาร ช่วงเวลาที่มีความทุกข์หมองเศร้า แต่ละเสี้ยววินาทีผ่านไปด้วยความยากลำบากอย่างยาวนานช่วงเวลาแห่งความสุข แม้ผ่านไปเป็นร้อยเป็นพันปีก็รู้สึกว่าแสนสั้นยิ่งนัก เพียงชั่วลัดนิ้วมือเวลาแห่งความสุขก็หมดลงอย่างรวดเร็วง่ายดายสิ่งนี้ชี้ถึงคำว่า โมงยาม ไม่ได้มีอดีต ไม่ได้มีปัจุปัน และก็ไม่ได้มีอนาคต ตั้งอยู่แล้วย่อมดับไป ไม่จีรัง
ซินแสหลัว ดูดวงจีน
