เต้าเซิงอี อีเซิงเอ้อ เอ้อเซิงซาน ฯ เต๋าเดิมๆ

นี้คือ บทที่ 42
道生一，一生二，二生三，三生万物
จริงๆเขียนไว้ในตำราผมละ

เต๋า ส่งเสริมเกื้อหนุนให้มี หนึ่ง
หนึ่ง ส่งเสริมเกื้อหนุนให้มี สอง
สอง ส่งเสริมเกื้อหนุนให้มี สาม
สาม ส่งเสริมเกื้อหนุนให้มีสรรพสิ่ง

เราจะไม่แปลว่าอะไรกำเนิดอะไร เพราะจริงๆ ไม่ได้คลอดกันออกมาสักหน่อย แค่มีสัมพันธ์ต่อกัน

อาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยแห่งไต้หวัน ผู้เชี่ยวชาญอี้จิงและออกทีวีหลายสถานีของจีน ตลอดจนที่ปรึกษานักธุรกิจชั้นนำ เคยแปลว่า

เต๋า ทำให้เกิดความมีขึ้นมา จากสภาพไร้รูปใดๆ
หนึ่งที่กำเนิดมานั้น เมื่อมีพลังงานเกิดขึ้นจึ่งแยกเป็นสอง ยินหยาง เพื่อความคงตัวและแผ่พลังงานนี้ต่อ

คงตัวและแผ่พลังงานอะไร เกิดเป็นสามเหยาหนึ่งกว้า แต่ละกว้าในปากว้าแทนค่าธรรมชาติได้รอบตัว

แต่ละกว้าก่อเกิดสรรพสิ่ง

ถ้าจะอธิบายให้คนไม่รู้ดวงจีนเลยได้ภาพชัดๆ ผมเคยบอกว่า ร่างกายคน เกิดจากเส้นตรง สามเส้นตัดกัน สัตว์ก้เช่นเดียวกัน กลับดอกไม้หลายประเภทไม่ทั้งหมด ก็เช่นเดียวกัน ต้นไม้ก็เช่นเดียวกัน แท้จริงเกิดจาก โครงสร้างแค่ สามเส้นตัดกัน

ถ้าแปลแบบฝรั่งคือ สองมิติ มองเห็นได้แต่จับต้องไม่ได้ สามมิติคือสิ่งรอบตัวทั้งหมดที่จับต้องได้มองเห็นได้ มันเลยหยุดแค่ สาม ไม่มีสี่ มีห้า อีก

อีกความเชื่อ เขียนในซีดีชุดใหม่นี้เอง คือในชุดคำบรรยายงานโรงเตี๊ยมรอบสอง ว่า เป็นนิทานปรัมปรา ผานกู่ตอนแรกจากเอกภพไม่มีอะไร ก็แยกฟ้ากับดินออกเป็นสอง เมื่อได้สองอันนี้ก็หนี่วา มาสร้างคน เป็นสาม คือ ฟ้า ดิน และคน นี่อธิบายตามนิทาน